Week 1: Mijn eerste dagen als 'bewoner' van Kitui!
Door: Aimee Verel
Blijf op de hoogte en volg Aimée
17 Oktober 2012 | Kenia, Kitui
Hallo allemaal,
Hier dan het eerste bericht vanuit Kitui! Allereerst iedereen bedankt voor de berichtjes, ik kan zelf niet op waarbenjij.nu vanuit hier, dus vandaar dat ik nog niet heb gereageerd en Diandra dit reisverslag erop zet.
Na vertraging op Schiphol vanwege missende passagiers en het weer en vertraging in Parijs ben ik zondag toch nog redelijk op tijd aangekomen.
Uiteindelijk landde ik maar een half uurtje later. Daar stond ik dan alleen tussen alle donkere mensen en ik moest op zoek naar een pinautomaat. Gelukkig vond ik deze al snel en kon ik mijn eerste Keniaanse shillings uit de muur trekken. Heel voorzichtig en zo onopvallend mogelijk, want als blanke meid met veel geld voel je je toch niet altijd even veilig in een onbekend land. Ik was zoooo blij dat ik mijn visum al in Den Haag had aangevraagd, want er stonden gigantische rijen op het vliegveld van Nairobi om een visum aan te vragen. Ik was daarentegen zo aan de beurt, moest wat vingerafdrukken afgeven en stond binnen vijf minuten bij de bagageband. Mijn koffers stonden al klaar en werden door een medewerker van het vliegveld voor mij van de bagageband gehaald. Daarna liep je nog langs een controle die echter alleen vroegen wat er in je koffer zat. Ik stond een beetje verbaast te kijken en ik had alleen nog maar kleding gezegd en ik mocht al doorlopen. Zinloos dus. Faith van SASOL stond op mij te wachten met een bordje "SASOL Ex-change". Ze bracht mij naar de taxi en samen reden we naar het hotel in Nairobi, waar ik de eerste nacht heb doorgebracht. Het hotel lag in een 'betere' wijk en was omringd door een muur en een hek. Ik sliep in de kamer tegenover de receptie. Het was een redelijk grote kamer met een hemelbed!! Ik had de eerste nacht nog geluk en ik heb er prima geslapen!
De volgende dag zouden we om 8u ontbijten en zowaar was Faith precies om 8u in de ontbijtzaal. Maar.... het ontbijten duurt een eeuwigheid! We kregen uitgebreid ontbijt: eerst een banaan, een fruitshake en mango. Daarna kreeg ik een bord met twee soort van pannenkoeken, twee getoaste boterhammen en een soort omelet. Ik wist niet hoe ik het weg moest krijgen, terwijl ik een grote ontbijter ben. Ze legde uit dat je alleen ontbijt en diner at en in de middag een shake nam om je maag even te vullen. Ik kreeg een rolberoerte! Ik die normaal iedere drie uur iets binnen moet krijgen.
Om 10 uur zouden we worden opgehaald met de taxi om naar Nairobi te gaan. Daar moest Faith nog wat afgeven. De taxi kwam echter pas om 11 uur en in de tussentijd lag Faith alleen maar te slapen in de lounge van het hotel. Die Kenianen kunnen werkelijk overal en altijd slapen!! We kwamen een half uur later aan in het centrum van Nairobi en ik ontmoette daar Sammy, één van de chauffeurs van SASOL. Terwijl Faith iets ging afgeven ergens in Nairobi (ik had geen idee wat of waar), ging ik met Sammy een restaurant binnen. Sammy was speciaal gekomen, omdat ik als blanke meid niet alleen in Nairobi zou kunnen lopen/zijn. Je wordt tegenwoordig in elke openbare ruimte gefouilleerd. In Kenia heerst angst voor aanvallen van de terroristische Al-Shabaab uit Somalië. Ik heb heerlijk zitten kletsen en om half 1 was Faith terug. Met Faith ging ik naar een matatu om de reis naar Kitui te maken. Omdat mijn koffers te groot waren moest ik voor een extra stoel betalen en was ik 1000 shilling (10 euro) kwijt aan de reis. In een matatu zit je enorm krap en de wegen zijn ook niet altijd even gangbaar. We moesten een half uur wachten voor deze vertrok, alles op zijn tijd, 'pole pole'! Het was geen prettige zit van 3,5 uur, maar ik had een geweldig uitzicht. Mooi landschap en kleine dorpjes kwamen voorbij.
Aangekomen op de busplaats in het centrum van Kitui werden we opgepikt met een taxi. Met deze koffers konden we ECHT NIET gaan lopen! Wachtend op de taxi werd ik enorm aangestaard door de mensen om mij heen, ik hoorde mensen mzungu (blanke) zeggen en iedereen bood mij een taxi aan of wou helpen met het dragen van de koffers. De taxi was er gelukkig snel en 5 minuten later was ik op het compound.
Ik zit in een huisje met een woonkamer, een keuken, twee slaapkamers en een 'badkamer'. Stromend water is er niet. Ik slaap op de kamer met Dayna, een meisje van Aruba die hier bezig is met een energieproject. De wc is echt te goor voor woorden en erg netjes houden ze het er niet! Nadat ik het huis heb gezien en mijn spullen heb uitgepakt loop ik met een paar andere studenten naar het dorp. Ik moet een klamboe kopen tegen de malariamuggen en we moeten boodschappen doen voor het eten. Het dorp is veel groter en drukker dan ik had verwacht!! Er komen veel, misschien teveel, indrukken op mij af en even vraag ik mij af hoe ik het hier twee maanden vol ga houden. Maar ik blijf optimistisch en weet dat ook deze plek wel zal gaan wennen, maar het is zo'n andere wereld! Marokko was er niks bij!
Die avond kookten de mannen een heerlijke pasta met tonijn en aubergine. Ik was kapot na die twee dagen reizen en ging om 22 uur al naar bed!
De volgende dag zou ik om 9 uur bij het kantoor van SASOL zijn. Ik kreeg een rondleiding van Roselyne, de coordinator van de ex-change studenten. Daarna ging ik met mijn buddy, Thomas, op stap. Hij hielp mij bij het kopen en laten registreren van een Keniaans simkaart en daarna liet hij mij verschillende plekken zien. Zo zijn we door de winkelstraten gelopen, heeft hij de markt, een paar kerken en scholen laten zien. Ook het politiebureau, de gevangenis, het bezinestation, politieke gebouwen en het computer centrum van SASOL hebben we gezien. Het was een lange wandeling en ik had mij niet ingesmeerd, omdat ik dacht dat ik de hele dag op het kantoor zou zijn. Je raadt het al.... ontzettend verbrand! Zelfs mijn handen! Ik was gelukkig om 15.30u weer thuis en kon ik even bijkomen van een lange eerste dag! Zoals de eerste dag gingen we om 17 uur naar het centrum om weer boodschappen te doen. Daarna weer gelijk koken en dan komen we weer bij onder het genot van een boek of een gezellig gesprek.
Deze avond kreeg echter een hele andere wending.... Sophie sliep in een ander huisje, alleen, omdat de anderen weer naar het veld moesten. Opeens kwam ze bij ons naar binnen en zei dat haar tas en telefoons gestolen waren. Samen met haar ben ik naar haar huisje gegaan om nog eens goed te kijken, maar nee, het was echt weg. Er was ingebroken. Sophie was ervoor voor 5 minuten naar ons huisje geweest om iets op te halen. In die tijd moet het dus ook gebeurd zijn! Ze had haar huisje niet op slot gedraaid, omdat ze op het terrein bleef en het hek om het compound normaal gesproken afgesloten is. In haar tas zaten haar laptop, camera, paspoort, portemonnee etc, want ze zou de volgende dag naar Nairobi vertrekken. De andere mensen die op het compound wonen en de eigenaar zijn hebben samen met ons het compound afgezocht naar een eventuele dader, maar die was er natuurlijk allang vandoor. Sophie, ik en de eigenaren zijn naar het politiebureau gereden en hebben aangifte gedaan. Ze gingen er echter niks aan doen en de volgende ochtend kon ze een politieverklaring ophalen, zodat ze haar paspoort opnieuw kon aanvragen bij de ambassade in Nairobi. Steve, een Keniaanse vriend die ons wel eens met de motorbike ergens heen brengt, was boos dat de politie geen onderzoek instelde. Hij had natuurlijk wat vriendjes bij de politie en belde de politie die op dat moment dienst hadden. Zij wilden ons wel helpen. We werden bij het politiebureau door de agenten opgehaald en werden achter in de jeep naar ons compound vervoerd. Daar hebben de agenten rondgekeken, maar geen sporen van inbraak gevonden en waarschijnlijk is dus het buitenhek niet afgesloten geweest. We konden verder niks doen.
Vandaag is Sophie naar het politiebureau geweest om haar verklaring op te halen en naar Nairobi vertrokken. Ze had nu weer koorts en moest dus snel naar het ziekenhuis. Pfff wat een avond!!! En het was pas mijn tweede!
Je bent hier echt gesloopt in de avond en de malariapillen maken je ook moe. Gelukkig neem ik ze 's avonds in, zodat ik er overdag niet zo'n last van heb. Zes meiden hebben al malaria opgelopen en Sophie loopt er al vier weken mee en is nu dus naar het ziekenhuis in Nairobi. Ik let dus goed op en smeer mij goed in met deet-lotion!
Vandaag verloopt een stuk rustiger. 9 uur was ik op kantoor en ben begonnen met mijn opdrachten. Vandaag ben ik voornamelijk bezig met het vertalen van mijn opdrachten naar het Engels en morgen ga ik met mijn buddy de eerste opdracht maken. Voor de lunch gaan we altijd weer even naar ons huisje. Je kan gerust de tijd nemen. We gaan meestal rond half 1 terug en komen dan tussen 2 en half 3 terug op kantoor. Meestal is Roselyne er dan nog niet eens. We eten heeeel veel fruit, vooral mango en avocado! Maar dat is echt heerlijk met dit weer en zo vers!
Je moet hier echt rustig aan doen, want anders trek je het niet. Het is warm, internet is heel traag, mensen hier zijn naar ons idee heel traag.... Maar daar wen je snel aan hoor. Ik denk dat ik moeilijker zal wennen aan de chaos in Nederland als ik terug ben!
Maar voorlopig zit ik hier nog wel even en probeer ik jullie in ieder geval wekelijks op de hoogte te houden! De foto's komen later, want daar is het internet op kantoor te traag voor ;)
Heel veel liefs vanuit Kitui!!!
Hier dan het eerste bericht vanuit Kitui! Allereerst iedereen bedankt voor de berichtjes, ik kan zelf niet op waarbenjij.nu vanuit hier, dus vandaar dat ik nog niet heb gereageerd en Diandra dit reisverslag erop zet.
Na vertraging op Schiphol vanwege missende passagiers en het weer en vertraging in Parijs ben ik zondag toch nog redelijk op tijd aangekomen.
Uiteindelijk landde ik maar een half uurtje later. Daar stond ik dan alleen tussen alle donkere mensen en ik moest op zoek naar een pinautomaat. Gelukkig vond ik deze al snel en kon ik mijn eerste Keniaanse shillings uit de muur trekken. Heel voorzichtig en zo onopvallend mogelijk, want als blanke meid met veel geld voel je je toch niet altijd even veilig in een onbekend land. Ik was zoooo blij dat ik mijn visum al in Den Haag had aangevraagd, want er stonden gigantische rijen op het vliegveld van Nairobi om een visum aan te vragen. Ik was daarentegen zo aan de beurt, moest wat vingerafdrukken afgeven en stond binnen vijf minuten bij de bagageband. Mijn koffers stonden al klaar en werden door een medewerker van het vliegveld voor mij van de bagageband gehaald. Daarna liep je nog langs een controle die echter alleen vroegen wat er in je koffer zat. Ik stond een beetje verbaast te kijken en ik had alleen nog maar kleding gezegd en ik mocht al doorlopen. Zinloos dus. Faith van SASOL stond op mij te wachten met een bordje "SASOL Ex-change". Ze bracht mij naar de taxi en samen reden we naar het hotel in Nairobi, waar ik de eerste nacht heb doorgebracht. Het hotel lag in een 'betere' wijk en was omringd door een muur en een hek. Ik sliep in de kamer tegenover de receptie. Het was een redelijk grote kamer met een hemelbed!! Ik had de eerste nacht nog geluk en ik heb er prima geslapen!
De volgende dag zouden we om 8u ontbijten en zowaar was Faith precies om 8u in de ontbijtzaal. Maar.... het ontbijten duurt een eeuwigheid! We kregen uitgebreid ontbijt: eerst een banaan, een fruitshake en mango. Daarna kreeg ik een bord met twee soort van pannenkoeken, twee getoaste boterhammen en een soort omelet. Ik wist niet hoe ik het weg moest krijgen, terwijl ik een grote ontbijter ben. Ze legde uit dat je alleen ontbijt en diner at en in de middag een shake nam om je maag even te vullen. Ik kreeg een rolberoerte! Ik die normaal iedere drie uur iets binnen moet krijgen.
Om 10 uur zouden we worden opgehaald met de taxi om naar Nairobi te gaan. Daar moest Faith nog wat afgeven. De taxi kwam echter pas om 11 uur en in de tussentijd lag Faith alleen maar te slapen in de lounge van het hotel. Die Kenianen kunnen werkelijk overal en altijd slapen!! We kwamen een half uur later aan in het centrum van Nairobi en ik ontmoette daar Sammy, één van de chauffeurs van SASOL. Terwijl Faith iets ging afgeven ergens in Nairobi (ik had geen idee wat of waar), ging ik met Sammy een restaurant binnen. Sammy was speciaal gekomen, omdat ik als blanke meid niet alleen in Nairobi zou kunnen lopen/zijn. Je wordt tegenwoordig in elke openbare ruimte gefouilleerd. In Kenia heerst angst voor aanvallen van de terroristische Al-Shabaab uit Somalië. Ik heb heerlijk zitten kletsen en om half 1 was Faith terug. Met Faith ging ik naar een matatu om de reis naar Kitui te maken. Omdat mijn koffers te groot waren moest ik voor een extra stoel betalen en was ik 1000 shilling (10 euro) kwijt aan de reis. In een matatu zit je enorm krap en de wegen zijn ook niet altijd even gangbaar. We moesten een half uur wachten voor deze vertrok, alles op zijn tijd, 'pole pole'! Het was geen prettige zit van 3,5 uur, maar ik had een geweldig uitzicht. Mooi landschap en kleine dorpjes kwamen voorbij.
Aangekomen op de busplaats in het centrum van Kitui werden we opgepikt met een taxi. Met deze koffers konden we ECHT NIET gaan lopen! Wachtend op de taxi werd ik enorm aangestaard door de mensen om mij heen, ik hoorde mensen mzungu (blanke) zeggen en iedereen bood mij een taxi aan of wou helpen met het dragen van de koffers. De taxi was er gelukkig snel en 5 minuten later was ik op het compound.
Ik zit in een huisje met een woonkamer, een keuken, twee slaapkamers en een 'badkamer'. Stromend water is er niet. Ik slaap op de kamer met Dayna, een meisje van Aruba die hier bezig is met een energieproject. De wc is echt te goor voor woorden en erg netjes houden ze het er niet! Nadat ik het huis heb gezien en mijn spullen heb uitgepakt loop ik met een paar andere studenten naar het dorp. Ik moet een klamboe kopen tegen de malariamuggen en we moeten boodschappen doen voor het eten. Het dorp is veel groter en drukker dan ik had verwacht!! Er komen veel, misschien teveel, indrukken op mij af en even vraag ik mij af hoe ik het hier twee maanden vol ga houden. Maar ik blijf optimistisch en weet dat ook deze plek wel zal gaan wennen, maar het is zo'n andere wereld! Marokko was er niks bij!
Die avond kookten de mannen een heerlijke pasta met tonijn en aubergine. Ik was kapot na die twee dagen reizen en ging om 22 uur al naar bed!
De volgende dag zou ik om 9 uur bij het kantoor van SASOL zijn. Ik kreeg een rondleiding van Roselyne, de coordinator van de ex-change studenten. Daarna ging ik met mijn buddy, Thomas, op stap. Hij hielp mij bij het kopen en laten registreren van een Keniaans simkaart en daarna liet hij mij verschillende plekken zien. Zo zijn we door de winkelstraten gelopen, heeft hij de markt, een paar kerken en scholen laten zien. Ook het politiebureau, de gevangenis, het bezinestation, politieke gebouwen en het computer centrum van SASOL hebben we gezien. Het was een lange wandeling en ik had mij niet ingesmeerd, omdat ik dacht dat ik de hele dag op het kantoor zou zijn. Je raadt het al.... ontzettend verbrand! Zelfs mijn handen! Ik was gelukkig om 15.30u weer thuis en kon ik even bijkomen van een lange eerste dag! Zoals de eerste dag gingen we om 17 uur naar het centrum om weer boodschappen te doen. Daarna weer gelijk koken en dan komen we weer bij onder het genot van een boek of een gezellig gesprek.
Deze avond kreeg echter een hele andere wending.... Sophie sliep in een ander huisje, alleen, omdat de anderen weer naar het veld moesten. Opeens kwam ze bij ons naar binnen en zei dat haar tas en telefoons gestolen waren. Samen met haar ben ik naar haar huisje gegaan om nog eens goed te kijken, maar nee, het was echt weg. Er was ingebroken. Sophie was ervoor voor 5 minuten naar ons huisje geweest om iets op te halen. In die tijd moet het dus ook gebeurd zijn! Ze had haar huisje niet op slot gedraaid, omdat ze op het terrein bleef en het hek om het compound normaal gesproken afgesloten is. In haar tas zaten haar laptop, camera, paspoort, portemonnee etc, want ze zou de volgende dag naar Nairobi vertrekken. De andere mensen die op het compound wonen en de eigenaar zijn hebben samen met ons het compound afgezocht naar een eventuele dader, maar die was er natuurlijk allang vandoor. Sophie, ik en de eigenaren zijn naar het politiebureau gereden en hebben aangifte gedaan. Ze gingen er echter niks aan doen en de volgende ochtend kon ze een politieverklaring ophalen, zodat ze haar paspoort opnieuw kon aanvragen bij de ambassade in Nairobi. Steve, een Keniaanse vriend die ons wel eens met de motorbike ergens heen brengt, was boos dat de politie geen onderzoek instelde. Hij had natuurlijk wat vriendjes bij de politie en belde de politie die op dat moment dienst hadden. Zij wilden ons wel helpen. We werden bij het politiebureau door de agenten opgehaald en werden achter in de jeep naar ons compound vervoerd. Daar hebben de agenten rondgekeken, maar geen sporen van inbraak gevonden en waarschijnlijk is dus het buitenhek niet afgesloten geweest. We konden verder niks doen.
Vandaag is Sophie naar het politiebureau geweest om haar verklaring op te halen en naar Nairobi vertrokken. Ze had nu weer koorts en moest dus snel naar het ziekenhuis. Pfff wat een avond!!! En het was pas mijn tweede!
Je bent hier echt gesloopt in de avond en de malariapillen maken je ook moe. Gelukkig neem ik ze 's avonds in, zodat ik er overdag niet zo'n last van heb. Zes meiden hebben al malaria opgelopen en Sophie loopt er al vier weken mee en is nu dus naar het ziekenhuis in Nairobi. Ik let dus goed op en smeer mij goed in met deet-lotion!
Vandaag verloopt een stuk rustiger. 9 uur was ik op kantoor en ben begonnen met mijn opdrachten. Vandaag ben ik voornamelijk bezig met het vertalen van mijn opdrachten naar het Engels en morgen ga ik met mijn buddy de eerste opdracht maken. Voor de lunch gaan we altijd weer even naar ons huisje. Je kan gerust de tijd nemen. We gaan meestal rond half 1 terug en komen dan tussen 2 en half 3 terug op kantoor. Meestal is Roselyne er dan nog niet eens. We eten heeeel veel fruit, vooral mango en avocado! Maar dat is echt heerlijk met dit weer en zo vers!
Je moet hier echt rustig aan doen, want anders trek je het niet. Het is warm, internet is heel traag, mensen hier zijn naar ons idee heel traag.... Maar daar wen je snel aan hoor. Ik denk dat ik moeilijker zal wennen aan de chaos in Nederland als ik terug ben!
Maar voorlopig zit ik hier nog wel even en probeer ik jullie in ieder geval wekelijks op de hoogte te houden! De foto's komen later, want daar is het internet op kantoor te traag voor ;)
Heel veel liefs vanuit Kitui!!!
-
17 Oktober 2012 - 19:22
Gerda De Jong:
Hoi Aimee, wat een prachtig verhaal. En wat een ervaringen van nog maar een paar dagen. Zodra ik begon te lezen kreeg ik de herinneringen aan verleden jaar toen Inge ( onze dochter) in Tanzania aan het werk was. De hitte, het andere tempo, geen stromend water enz enz.
Wat zal jij een intensieve maar ongeloofelijke mooie ervaring meemaken.
Ik kijk nu al uit naar je volgende verhaal. heel veel sterkte , plezier enz enz.
Enne kijk uit voor die muggen he!!!
Gr Gerda de Jong ( coach Bornhom) -
17 Oktober 2012 - 22:23
Daddy:
Hoi kleine Mzunga,
Wat een verhaal !!! Dat is pas kennis maken met Kenia. Ongelofelijk wat je al niet kan mee maken in een dag. Ik neem me petje af voor het rooien van je heenreis, zo in je eentje. Gelukkig ging het afhalen op Nairobi Airport goed.
Indrukken en nog eens indrukken...... De enige zijn van je opleiding en medestudenten leren kennen. Dit zijn allemaal dingen die heel intens voor je zullen zijn de eerste dagen, kan ik me voorstellen. Als je alles op een rijtje zet heb je in een aantal dagen al meer indrukken opgedaan dan hier in jaren. We zijn dan ook allemaal zeer trots op je (M,P,D en Gaia). Gelukkig kun je nog sms'en, mailen en bellen, wat je van de straat houdt. Wat een toestand met die inbraak...en alle gevolgen.
Kitui is dus groter dan verwacht. Is op zich misschien wel handig, dan hoef je minder vaak naar Nairobi.
Nou we hebben het veel over je en blijven je geinteresseerd volgen. We zullen de oma's ook op de hoogte houden! Nou, heel veel wijsheid en ook genieten van alles.
Ps. Zijn alleen de meisjes gestoken door de malaria muggen? Zeker mannetjes!
xxx
Daddy
(+ likje van Gaia)
-
18 Oktober 2012 - 11:25
Gonny:
Hoi Aimee,
Jeetje wat een ervaringen heb je al opgedaan en dat is nog maar het begin. Het is een heel bijzondere tijd die je daar aan het meemaken bent. Geniet ervan, ondanks de ongemakjessssss. Ik blijf je volgen.
Liefs, Gonny -
18 Oktober 2012 - 13:33
Aimée:
Even kijken of ik zo kan reageren!
Het is ongelofelijk veel wat ik in een paar dagen mee maak, dat ik niet eens alles in het verslag heb kunnen zetten. Ik zou denk ik nu al een boek kunnen schrijven! Het begint steeds meer te wennen, maar helaas de malariapillen niet... Ik ondervind sinds gisteren flinke stemmingswisselingen! Vanmorgen was het vreselijk, maar nu weer helemaal mezelf en vrolijk :) ik wil toch ook geen malaria oplopen....Even de eerste dagen doorbijten! Ik ga zo kijken of ik wat foto's kan uploaden en ze naar Diandra kan opsturen...het is wel leuk om ook te 'zien' hoe het er hier uitziet!
Bedankt voor jullie medeleven en tot snel!
Liefs, mzungu Aimée -
18 Oktober 2012 - 13:34
Aimée:
Jaaaaaaa het lukt :) dat scheelt in ieder geval! Kan ik wel reageren :) -
18 Oktober 2012 - 13:38
Daddy:
Ja Ja, helemaal gelukt ! (Snel he?)
xxx -
18 Oktober 2012 - 14:23
Lola:
Hi lieve mzungu,
Natuurlijk al contact gehad via FB, maar hier ook nog even reageren! Jezus, wat veel indrukken en ervaringen in 2 dagen.. Is nu al een avontuur! Cultuurshock op en top zeker?! Vind het in ieder geval superleuk om je verhalen te lezen, ben nu al benieuwd naar de volgende! :)
Vervelend van die inbraak, pas maar goed op je spulletjes! Zo zie je maar hoe snel en gemakkelijk zoiets kan gebeuren. Hier mis je tot nu toe in ieder geval niks.. Grijze dagen gevuld met werk, treinvertragingen en slaaptekort haha. Mis je wel al hoor! Nu ervaar ik het eens een keer van de andere kant ... stuk minder leuk! ;-)
Doe voorzichtig met die malariapillen, wil je niet depressief daar hebben zitten natuurlijk! Hou ons op de hoogte!
Heel veel liefs <3 -
19 Oktober 2012 - 09:51
Aimée:
Vandaag voel ik me stukken beter!! :)
De combinatie van de heftige cultuurshock, het missen van fam en vrienden en pillen die niet zomaar pillen zijn zorgden gister even voor een break-down, maar ik ben er weer bovenop!
Ik vind het toch ook wel belangrijk dat ik geen malaria oploop, dus ik blijf mijn pillen slikken!
Liefs,
Mzungu Aimée -
20 Oktober 2012 - 20:01
José:
Hoi Aimée
Wat een verhaal ongelovelijk!
Wat jij nu in twee dagen meemaakt dat hebben velen niet eens in een jaar.
En dat verhaal van die kakkerlak.
Ik geloof dat ik gillend weg was gerend.
Ik vind het wel leuk om je verslag te lezen .
En weet wel dit vergeet je nooit meer en deze ervaring kan niemand je afnemen.
Geniet dan ook zoveel mogelijk en probeer zoveel mogelijk tezien.
Dit is toch iets heel anders als de rondreis die de toeristen maken.
Groetjes José -
21 Oktober 2012 - 17:57
Marlies Veenendaal:
Hoi Aimee
Wat een leuk verslag, ik zie het allemaal voor me!
Wat een avonturen allemaal!
Ik hoop dat die malariapillen goed werken!
Ik blijf je volgen hoor!!
Liefs en veel knuffels, Marlies -
22 Oktober 2012 - 17:02
Tamara:
Hoi lieve Aim,
Wanneer tweede update? Week 2 is al begonnen!
Je mist niks.. alleen maar regen en vanaf volgende week maar 5 graden. Werken, leren, werken, leren.
Geniet er maar van! Begint je project van de grond te komen? Alle teksten naar het Engels vertaald? Hopelijk ben je al wat meer jezelf, maar aan je FB-status te zien gaat het al wat beter.
Ik las ook iets over Skype? Dat heb ik ook!! Misschien binnenkort een keertje kletsen?
Dikke kus -
22 Oktober 2012 - 19:52
Aimée Verel:
Er komt één dezer dagen een nieuwe update hoor!!
Even een gaatje vinden tussen alle pauzes en het werk door ;)
Ik ben inmiddels redelijk gewend geraakt aan de omgeving en ga zeker voluit genieten!
We zijn druk bezig met plannen voor de weekenden en komend weekend is een weekend vol verjaardagen,
dus komt absoluut goed! Project gaat nu echt goed lopen :) helaas vanmiddag 2 uur geen internet gehad, waardoor het weer even stil ligt, maar gelukkig heb ik wat informatieve boeken meegenomen voor het geval internet zou uitvallen!
Ik ga nu stoppen, want anders ga ik alles alweer vertellen... ;)
Heel veel liefs en een dikke knuffel voor al mijn follow-ers!!
Kanini mzungu (kleine blanke),
Aimée -
22 Oktober 2012 - 23:10
Thomas:
Beetje late reactie maar ik had 3 dagen nodig om het te lezen zo veel heb je meegemaakt!
jeetje wat een verhaal meteen, Denk je even rustig te aclimatiseren:P
Ik ben maar gestopt met slikken van Malaria pillen trouwens, ze blijken hier helemaal niet te zitten..
Coole nieuwe bijnaam!! beter dan macamba;)
Pas goed op jezelf en ik kijk uit naar je volgende verhaal
Thomas (macamba) -
23 Oktober 2012 - 12:24
Professor Kilonzo:
Hello Aimee
Als jullie nu al malaria hebben doen jullie iets flink verkeerd! Zitten de netten wel goed? De WC is inderdaad smerig. Ik heb m'n best gedaan om het netjes achter te laten, maar het was al een kapotte bende toen we daar kwamen.
Oh, en de malaria pillen voorkomen malaria niet, ze onderdrukken de symptomen. Zodat je wanneer je malarie krijgt dat je het veel minder merkt :) -
23 Oktober 2012 - 17:04
Oma:
Lieve Aimee,
Wat onzettend knap dat je dit allemaal durft. Zo helemaal alleen naar Kenia en ook zo lang. Het zal wel moeilijk zijn in het begin in zo'n ver land. Ik zou denk ik wel heimwee hebben. Maar je vindt dit leuk en intressant he? De kindjes zien er altijd zo lief uit daar. Je kan het wel goed vinden he met de andere studenten. Ik vond het leuk dat ik met je kon bellen in Kenia. Ik kan het me niet voorstellen zo ver weg. Je bent 26 oktober jarig he? 25 jaar alweer!! Ik wordt door pappa en mamma goed op de hoogte gehouden. Vreemd he jarig zover van huis. Nou heel veel liefs en een dikke zoen!!
liefs Oma.
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
